تبیین تأثیر جهانی شدن بر دیپلماسی فرهنگی در روابط بین الملل با تأکید بر نظریه ی صلح سازی

دیپلماسی فرهنگی به عنوان رکن اصلی دیپلماسی عمومی و قدرت نرم، در روابط بین کشورها مورد توجه است. هدف اصلی دیپلماسی فرهنگی، تلاش در جهت گفت و گوی فرهنگی در سراسر جهان، ایجاد روابط سازنده ، بهبود ارتباطات و همکاری، جلوگیری از سوء تفاهم، کاهش درگیری های اجتماعی و فرهنگی و پیامدهای آن‌ها و ترویج صلح و ثبات جهانی از طریق تقویت و حمایت روابط فرهنگی است. جهانی‌شدن نیز که یک پیشروی در بین‌الملل گرایی است، عاملی کلیدی برای تمرین دیپلماسی است. پروسه‌ی جهانی شدن به ویژه در بعد فرهنگی، می تواند فرصت‌هایی برای دیپلماسی فرهنگی در فضای جهانی ایجاد نماید. این پژوهش، در صدد یافتن تأثیر جهانی‌شدن به عنوان متغیّری مستقل و تأثیرگذار بر رهیافت دیپلماسی فرهنگی به عنوان یک متغییر وابسته و تأثیرپذیر است. با در نظر گرفتن این امر که در فرآیند جهانی‌شدن ، نقش فرهنگ به طور فزاینده‌ای به سطحی جهانی مرتبط گردیده، پژوهش مزبور در صدد پاسخ به این سوال است که آیا این فرآیند، همان گونه که هانتینگتون پیش بینی می‌کرد، به برخورد تمدن‌ها می انجامد و یا به افزایش همکاری در روابط بین الملل منجر می‌گردد؛ همچنین با تاکید بر « نظریه‌ی صلح سازی»، این پژوهش در صدد تبیین فرصت‌های جهانی‌شدن برای دیپلماسی فرهنگی است